o kobietach

Wielu kreśliło słowem piękno kobiecego ciała. czyż można je oddać opisem? Nie można nawet gdybyś chciała. Możesz pisać kwiatem nieba, ziemskich rozkoszy snuć blasku nić - czerpać ze zdroju boskiego natchnienia albo wszystkich liryk gwiazdą być. Nie oddasz boskiego kształtu ciała, nie naszkicujesz smaku pełnych ust, nie przyrównasz tęczy do ciepła uda, powabu piersi nie wyrzeźbi nikt. I jeszcze oczu blask co w głębię bohaterów porywa i poetom sławę ściele w natchnieniu koloru zieleni Nad nimi włosów wiatr wiosnę gromi. Aksamitem skórę czuć a dłonie dokonują cudów. Palce zgrabne posążkami brązu wabią codzienne mężczyzn wyobrażenie o idealnej kobiecie. Nikt na świecie wierszem nie odda pożądania kobiecego ciała. Bóg postawił tamę dla swojego dzieła pióro jej nie przebije - próżna poeto nadzieja.